Moestuin

Het was altijd al een wens; als het even kon, wilde ik een moestuin. Of iets met wat kruiden en een paar kroppen sla bijvoorbeeld. Een tomaat in pot, kruiden aan een schutting, een moestuinbak of kool in een bloemenperk. In het klein kun je al heel wat. 
Wie had ooit gedacht dat ik honderden vierkante meters tot mijn beschikking zou krijgen? Vol enthousiasme tekende ik een plattegrond. Ik zag het voor me, met kippenhok, schapenhek en paadjes tussen de vakken voedsel.

Begin september kan ik concluderen dat er een kip is en een hek… maar die paadjes en vakken? Op dit moment wordt mijn moestuin verslonden door pompoenplanten. Gevalletje beginnersfout. Een pompoen vraagt duidelijk iets meer ruimte en daar had ik me in vergist. Niet goed ingelezen. En dat was bij meer dingen het geval. 

<img “… toen ik de boel wat wegtrok, ontdekte ik mijn verloren gewaande bieslook weer.”

Ik heb gele courgettes die het heel goed doen. In hoog tempo groeien en gele knuppels aan de plant, die – wanneer je niet op tijd oogst – met wel een halve meter lengte zorgen voor een hele pan vol soep. 
De sla is al verschillende keren doorgeschoten; ik ga proberen nu het zaad te oogsten (of hoe noem je dat) en wie weet heb ik dan mijn eigen zaadjes volgend jaar.
Mijn tomatenplanten bezweken tijdens onze twee weken weg en de oogst was dus helaas karig.
Ik kreeg van een vriendin zaad voor eetbare bloemen. Zes soorten, voor ik het wist had het ‘kruidenhoekje’ iets weg van een bos en toen ik de boel wat wegtrok, ontdekte ik mijn verloren gewaande bieslook weer. Wat er mis ging bij de uien weet ik niet, jammer, want ik wilde zo’n mooie vlecht met aan het dak van het tuinhuisje of in de keuken… volgend jaar misschien.

Boerenkool. Daar kan ik de hele straat van in leven houden komende winter. Te weinig spinazie, had ik meer van moeten zaaien en dat moet je ook bijhouden. Het is duidelijk geen kwestie van zaaien in april en oogsten in juli… een moestuin vraagt dagelijkse aandacht. Aandacht die ik niet gaf.

Was het dan een flop? Zeker niet. Voor een eerste jaar vind ik het goed gegaan. Deze week aten we eigen aardappelen; je stopt er zestien in de grond en de aarde geeft er een enorme emmer terug. Met eigen courgette en verse eitjes, wat restjes spek, twee uien en teentjes knoflook hadden we een heerlijke rösti-maaltijd.
Verse basilicum, sla die niet doorschoot, aardbeien, tomaten, wat (misvormde) wortels en heerlijke tomaten, noem maar op. Ik leerde dat rabarber en knoflook niet goed gaan naast elkaar, dat rucola zich ongevraagd gretig uitzaait en dat bepaalde bloemen het ongedierte op afstand houden.

Ik genoot misschien nog het meest van de pluktuin, midden in de moestuin. We zagen hoe lieveheersbeestjes de bladluizen opaten en ik plukte menige dahlia voor mezelf of een ander. 

En volgend jaar? Dan ga ik nog beter de dode knoppen knippen uit de planten, prik ik elke week een zaaimoment voor de spinazie en een nieuwe krop sla, zet ik de rabarber en knoflook niet meer naast elkaar en ga ik nog meer onkruid wieden. En de tomaten moeten gesteund worden. En ik moet nog een rek voor de framboos. En… wensen genoeg. Ik moet me de komende maanden eens goed inlezen. En eens een kennis van me vragen, want in de winter kun je volgens mij ook wel wat met de moestuin. Er valt nog een hoop te leren. En daar geniet ik van. Wij allemaal hier thuis trouwens. 
En als toegift, is het heerlijk om zonder verpakkingen te koken. Een goed bijgehouden moestuin zal aanzienlijk schelen in het afval. Een reden des te meer om de moestuin te houden. 

Groene tip voorde tuin, moestuin of iets anders? Daar krijgen wij energie van. Groene energie… deel het met #ikbensam