We wensen u alle goeds toe voor het nieuwe jaar. Misschien een jaar waarin er grootse plannen worden gemaakt, dromen uitkomen of nieuwe uitdagingen aangegaan zijn. Een groen voornemen misschien? Wat dat betreft begon dit jaar natuurlijk niet fraai. Er is al zoveel narigheid, maar de jaarwisseling zelf verliep ook onnodig treurig en zorgwekkend. Wat gaan we daar aan doen?
We houden niet van mineur. Onbeperkt klagen maakt bitter en negatief. Maar de nieuwsberichten die afgelopen dagen binnenkomen, maken mij gewoon niet blij. En ik weet – velen met mij.
Het begint al met de schreeuwerige reclames; het jaar uit gaan met een knal. En eerlijk is eerlijk; wij keken ook naar elke gekleurde vonkenfonteinen die uit elkaar spatte in de donkere lucht. Maar dat stoorde me dan ook meteen; de aanloop naar de laatste uren van het jaar was groot. Er werd echt al veel afgestoken in de dagen ervoor. Niet alleen in mijn woonplaats, maar ook toen we naar familie gingen viel het op; er werd al aardig wat afgestoken.
En ja, ook wij waren van de partij. Een kinderpakket met grondbloemen, sterretjes en dat soort spul. Klein, even leuk en dan is het weer klaar. Makkelijk bij elkaar te vegen vooral, het risico op rondvliegende ellende beperkt houdend.
We gingen weer snel naar binnen, in mijn haar de flarden van het pakket van een buurman. En dan begint de ellende pas.
“Het plezier en feestelijke hiervan ontgaat me even.”
Er wordt doorgeknald tot diep in de nacht, lang nadat het toegestaan is. De straten liggen bezaaid. De rondstruinende jongelui staan in ieder geval niet vooraan om hun route nog een keer bij daglicht te lopen en wat op te ruimen. En die rommel – zo leerde ik vandaag in het watermuseum in Arnhem – komt ook gewoon in ons grondwater terecht. Wat dat betreft kun je beter knalvuurwerk afsteken dat laag blijft. Maar dan nog zal het, zeker met de nattigheid, niet helemaal opgeruimd kunnen worden. Flarden in mijn haar, maar ook in de lucht, de natuur. Leuk hoor.
“We kunnen het echt niet blijven afschuiven op ieders eigen verantwoordelijkheid.”
77 miljoen de lucht in – het bedrag is een lange neus naar vele mensen in nood. 15 miljoen euro schade daarbij opgeteld, dat is niet goed. En wat mij betreft hoeven we dan ook niet te zeggen dat de jaarwisseling ‘redelijk is verlopen’. Want dan heb ik het nog niet over de agressie richting hulpverleners, het beestachtige van autobranden en kraaienpoten en alle tragedie rond gewonden en zelfs doden. Omdat we zin in plezier hebben.
Het plezier en feestelijke hiervan ontgaat me even. De schade is zoveel groter dan de euro’s en de rommel. De ergste schade is niet te zien. Willen we dit? We kunnen het echt niet blijven afschuiven op ieders eigen verantwoordelijkheid. Blijkbaar kan men, kunnen we deze verantwoordelijkheid niet aan. Een beetje oog voor elkaar, de schepping én de toekomst. Wat gaan we daar aan doen? In ieder geval met frisse moed weer aan de groene voornemens. Verbeter de wereld…
Wat doe jij? Deel het met #ikbensam
Deze blog is geschreven door Mirjam Ordelman, eigenaar van oak and blush.